Wzięli w niej również udział m.in. prezydent Rybnika Piotr Kuczera i Michał Wojaczek, dyrektor Teatru Ziemi Rybnickiej, którego pracą Bronowski kierował w latach 1983-1996.
Prowadzący ceremonię zwrócił uwagę m.in. na wielowymiarowość jego postaci i jego pracę na rzecz społeczności naszego miasta, pracę wyjątkową bo związaną z kulturą i działalnością artystyczną. Wojciech Bronowski był niestrudzonym animatorem kultury choć to określenie wydaje się zbyt banalne w odniesieniu do jego zapału i oryginalności pomysłów, które z uporem realizował.
Obecny na ceremonii w domu przedpogrzebowym Olek Krupa, aktor, który przez długie lata grał głównie w USA m.in. w filmach najlepszych reżyserów, zadedykował Wojciechowi Bronowskiemu wiersz „Ocalić od zapomnienia” autorstwa Konstantego Ildefonsa Gałczyńskiego z repertuaru Marka Grechuty i grupy Anawa. Później przyszedł czas na wspomnienia.

- Jako aktor powinienem udawać wzruszenie, ale ja jestem wzruszony naprawdę. Miałem 18 lat, gdy z rekomendacji profesor Wandy Różańskiej, mojej polonistki, zostałem włączony do zespołu Wojtka Bronowskiego. To niebywałe, On miał wtedy 28 lat, a już tyle stworzył, tyle dał swoją osobowością, swoją twórczością, talentem.
Jak zadawałem do szkoły teatralnej, to Wojtek zasugerował mi, bym powiedział na egzaminie fragment „Małego Księcia”. Pomogło. Na pewno to, że zostałem aktorem zawodowym jest wynikiem również jego inspiracji, jego osobowości oraz naszych spotkań i rozmów.
Kilka lat temu grałem gościnnie w krakowskim teatrze STU w „Zemście” z Jerzym Trelą. Dzieliliśmy garderoby. Jerzy często mówił: - Wiesz co, Rybnik dla mnie jest miejscem specjalnym. Tam jest taki Bronowski, który tak wspaniale prowadzi kulturę żywego słowa. To dla mnie jest przyjemność być tam i być jednym z tych jurorów (chodzi o „Pojedynek Na Słowa” – przyp. red.). Tak się zastanawiam, jakie Wojtek miałby uwagi do mojego dzisiejszego wykonania wiersza? Pewnie by coś poprawił – mówił Olek Krupa.

Urnę z prochami śp. Wojciecha Bronowskiego złożono w niszy znajdującej się w tzw. alei zasłużonych cmentarza komunalnego przy ul. Rudzkiej.

Wojciech Bronowski – Kujawiak z pochodzenia, rybniczanin z wyboru. Urodził się 28.04.1938 roku we Włocławku. Zaczynał od ról w szkolnym teatrze i recytacji wierszy w Klubie Młodej Inteligencji. W 1956 roku został kierownikiem administracyjnym Zespołu Pieśni i Tańca „Pomorze”. Po raz pierwszy poprowadził konferansjerkę na scenie Teatru Polskiego w Bydgoszczy i odtąd w tej roli występował wielokrotnie. W 1962 roku przeprowadził się na Śląsk. Do Rybnika trafił dzięki pianiście jazzowemu i animatorowi kultury Czesławowi Gawlikowi, który poznał Bronowskiego na jednym z festiwali i ściągnął do Domu Kultury „Ryfama”. To w jego nieistniejącym już budynku razem prowadzili artystyczno-rozrywkową piwnicę, czyli popularny Bombaj. Tam również powstał Teatr Poezji oraz kabaret Osesek. Wojciech Bronowski powołał też do życia Rybnickie Dni Poezji, które w 1963 roku przemianowano na1 Rybnickie Dni Literatury. W 1983 roku Bronowski został dyrektorem ówczesnego Rybnickiego Ośrodka Kultury (dziś Teatru Ziemi Rybnickiej), któremu szefował przez 13 lat. W 1985 roku wspólnie z Czesławem Gawlikiem zainicjował Silesian Jazz Meeting. Uruchomił też Kino Premierowe i przez kilka lat organizował rybnicka odsłonę Ogólnopolskich Konfrontacji Filmowych. Wojciech Bronowski był również założycielem działającego z powodzeniem do dzisiaj Dyskusyjnego Klubu Filmowego „Ekran”.

Ostatnie pożegnanie Wojciecha Bronowskiego

8 zdjęć

4 września na cmentarzu komunalnym przy ul. Rudzkiej odbył się pogrzeb Wojciecha Bronowskiego, wieloletnie dyrektora Teatru Ziemi Rybnickiej, współtwórcy Rybnickich Dni Literatury oraz inicjatora i wieloletniego prezesa Dyskusyjnego Klubu Filmowego "Ekran".